Ahmet Özhan – Biz ol uşşakı serbâzuz

Biz ol uşşak-ı serbazuz

Güfte: Şeyh Hamid-i Veli Somuncu Baba
Seslendiren: Ahmet Özhan

1331-1412 yılları arasında yaşamış olan Şeyh Hamid-i Veli Somuncu Baba Hazretleri Osmanlı Coğrafyası’nın manevi güneşidir. Yıldırım Bâyezid Han zamanında, manevi kimliğini saklayarak ekmekçilik yapmış bu sebeple halk arasında Somuncu Baba olarak tanınmıştır. Bursa Ulu Camii’nin açılışında Emir Sultan Hazretlerinin işaretiyle, ilk Cuma Hutbesinde Fatiha Suresini tefsir etmiş ve manevi büyüklüğü ortaya çıkmıştır. Şöhretten sakınan Şeyh Hamid-i Veli Hazretleri talebelerini alarak Bursa’dan ayrılmış ve Aksaray’a gelmiştir. Burada bir müddet yaşadıktan sonra Hac’ca gitmiş Hac dönüşünde de Malatya’nın Darende ilçesine yerleşmiştir.

1412 yılında Darende’de vefât eden Somuncu Baba Hazretlerinin kabri, Darende Somuncu Baba Külliyesi içerisinde yer almaktadır. Başta Hacı Bayram-ı Veli olmak üzere bir çok talebe yetiştirmiş Osmanlı Devletinin manevi anlamda gelişmesinde büyük katkıları olmuştur. Vakfımızın kurucusu Es-Seyyid Osman Hulusi Efendi Somuncu Baba hazretlerinin soyundan gelmektedir.

Somuncu Baba Hazretlerinin günümüze kadar gelmiş 2 adet şiiri bilinmektedir. Bu şiirler tasavvuf musikisi sanatçısı Ahmet Özhan tarafından “Hulûs-i Aşk-1” albümünde seslendirilmiştir. Hulûs-i Aşk albümünde Divân-ı Hulûsi’den 13 şiir seslendirilirken Şeyh Hamid-i Veli Somuncu Baba’ya ait olan 2 adet şiir ile birlikte toplamda 15 adet ilahi bulunmaktadır.

İlahinin sözleri şu şekildedir:

Biz ol uşşak-ı serbâzuz
Akıl rüşd bize yâr olmaz
Mey-i aşk ile sermestiz
Bize hergiz humar olmaz

Diriyiz dâim, ölmeyiz
Karanularda kalmayız
Çürüyüp toprak olmayız
Bize leyl ü nehar olmaz

Bizim illerde ay ü gün
Sebat üzre durur daim
Televvün erişip ona
Gehi bedr ü hilal olmaz

Bizim gülşendeki güller
Dururlar taze solmazlar
Hazan olup dökülmezler
Zemistan ü bahar olmaz

Şarab-ı aşkı çün içtik
Feragat mülküne göçtük
Yanıp aşkınla tutuştuk
Bize tahrik ü târ olmaz

Ereliden şems nuruna
Vücudum zerreden katre
Ne katre ayn-i bahar oldu
Ana k’ar ü kenar olmaz

Bırak ey Hamida varı
Görsem desen sen ol yarı
Göricek ol tecellayı
Andan özge kemal olmaz”